Məktəb vaxtı yadımdadır, Rus yazıçısı Aleksandr Kuprinin esərlərini keçirdik (rus sektorunda oxuyanlar bilər yəgin). Bu yazıçının şah əsərlərindən biri Qranatovıy Brasletdir. Çox maraqlı hekayəsi var idi. Düzü detalları yadımda deyil, amma hekayə Vera adlı bir xanımın ad günündə bir nəfərin ona məktubla bərabər göndərdiyi bilərzikdən başlayır. Bilərziyin üstü qranat daşı ilə bəzənmişdi. Qranat daşın adıdır və əsl qranatın rəngi qırmızı olur, nar gilələri kimi. Daşın adı elə qranat, yəni nar sözündən gəlir. Qranatoviy Salat adı da məncə elə bu hekayədən gəlir. Düzü burada daş-qaş yerinə yeməli nar dənələri var, bu da ki mənə daş-qaşdan daha maraqlı gəlir:) Olduqca ləzzətli salatdır. Nuş olsun!

 

Aranızda heç pizza xoşlamayan var? Şəxsən mən pizza sevərlər dəstəsinə daxiləm. Amma hər pizzanı da xoşlamıram. Mənim üçün əsl pizza nazik xəmirli pizzadır, necə deyərlər, əsl İtalyan pizzası kimi. Pizzanın xəmiri yaxşı deyilsə, üzərinə nə qoyursan qoy, pizzanın dadı istədiyin kimi olmur ki, olmur.
İndiyənə kimi düzəltdiyim pizza xəmirlərindən ən çox xoşuma gələniylə sizinlə bu gün paylaşacağam. Bu pizzanın üzərinə istədiyinizi qoya bilərsəniz, bir şərtlə ki, doldurmayasınız, çünki bu pizzanın xəmiri çox incədir, ağırlığa tab gətirməyə bilər.

 

Uzun çəkən səssizlikdən sonra yenidən sizinləyəm. Bu günlər başım bir az qarışıq idi, odur ki, çoxdandır resept yazmadığım üçün üzürlü hesab edin. Eybi yoxdur, belə olanda mənim üçün daha çox darıxarsınız:) Sizə çoxdandır söz verdiyim Napoleon tortunun reseptini yazmaq verirəm. Etiraf edirəm - Napoleon tortunu birinci dəfədir ki, bişirirəm, amma pis alınmadı. Nuş Olsun!